Geschreven vanuit het perspectief van een horloge.
Ik lig hier mijn minuten weg te tikken op het bureau van Thijs.
Wat nooit gebeurt, Thijs is vergeten mij om te doen. Ik lig een beetje verscholen onder een stapel kerstkaarten die nog niet opgehangen zijn aan de vrolijke slinger die over de kastdeur is gespannen. Juist als ik denk dat het een saaie dag gaat worden vliegt zijn kamerdeur open. Thijs grist mij van mijn plaats en bindt me om zijn pols. Hij haalt de fiets van het slot en racet door de stad, vliegt nog net door oranje, dat rood kleurt bij een laatste blik.
Oei, wat heeft hij een haast. Ik vond het al zo raar dat hij gewoon doorsliep toen zijn mobiel het irritante wektoontje liet horen. Gisteravond dacht ik nog, nou Thijs, het is een latertje voor jouw doen.
Ik vond het trouwens heel gezellig gisteravond. Thijs zat op de praatstoel. Hij was bij de man die hij helpt met de computer, een tachtiger die graag bij de tijd wil blijven.
Ze zaten nog even wat te drinken en Thijs vertelde over de cursus bibliodrama die hij volgt. Ze hadden “de lege stoel” gespeeld.
Dat gaat zo, de deelnemers aan de cursus mogen om de beurt aangeven welke persoon uit de Bijbel ze graag op die lege stoel willen hebben om zich in die persoon te kunnen verplaatsen. Thijs had gekozen voor de engel Gabriël.
Verder lezen? Neem contact op via cobytjeert@live.nl
